جلوه‌های بصری (VFX) از روزهای اولیه سینما، جایی که فیلمسازان برای ایجاد توهم‌های مسحورکننده روی صفحه بر روی ترفندهای عملی و نبوغ تکیه می‌کردند، راه طولانی را پیموده‌اند. سفر VFX به اواخر قرن نوزدهم بازمی‌گردد، با پیشگامانی مانند اسکار رجلندر و آلفرد کلارک که تکنیک‌هایی مانند نوردهی‌های متعدد و «ترفند توقف» را برای مجذوب کردن مخاطبان آزمایش کردند.

یکی از مهم‌ترین چهره‌های تاریخ VFX، ژرژ ملیس است که اغلب از او به عنوان «جادوگر سینما» یاد می‌شود. کارهای پیشگامانه ملیس در اوایل دهه 1900 راه را برای توسعه تکنیک هایی مانند عکاسی تایم لپس، محلول ها و رنگ های دستی هموار کرد. فیلم نمادین او "Le Voyage dans la lune" ترکیبی از لایو اکشن و انیمیشن را به نمایش گذاشت و زمینه را برای آینده داستان گویی بصری فراهم کرد.

با گذشت سال ها، پیشرفت های فناوری انقلابی در زمینه VFX ایجاد کرد. دهه 1920 شاهد معرفی فرآیند شوفتان و نقاشی مات بود، در حالی که در دهه 1950 اولین گرافیک کامپیوتری تعاملی و استفاده از صفحه آبی در فیلمسازی به وجود آمد. دهه 1960 شاهد ظهور گرافیک کامپیوتری بود و فیلم‌های برجسته‌ای مانند «2001: A Space Odyssey» مرزهای جلوه‌های بصری را جابجا کردند.

دهه 1970 با ورود تصاویر کامپیوتری (CGI) نقطه عطفی بود که منجر به تأسیس Industrial Light & Magic توسط جورج لوکاس شد. فیلم‌هایی مانند «جنگ ستارگان» و «ترون» پتانسیل CGI را در خلق تجارب سینمایی فراگیر به نمایش گذاشتند. در دهه 2000 و پس از آن، VFX به طور فزاینده‌ای در فیلم‌سازی رایج شد، با فیلم‌های شاخصی مانند «گلادیاتور»، «ارباب حلقه‌ها» و «آواتار» که محدودیت‌های ممکن را روی پرده نمایش می‌دادند.

امروزه، VFX تقریباً در هر جنبه ای از فیلمسازی، از فیلم های پرفروش گرفته تا سریال های تلویزیونی و محتوای وب، نقش مهمی ایفا می کند. با پیشرفت هایی مانند صفحه نمایش های LED که فرآیند ساخت فیلم را متحول می کند، آینده VFX دارای امکانات بی پایانی برای ایجاد تجارب بصری فراگیر و واقعی است که همچنان مخاطبان را در سراسر جهان مجذوب خود می کند.